Το βιβλιάριο υγείας σκύλου και το βιβλιάριο υγείας γάτας είναι ένα βιβλιάριο όπου ο κτηνίατρος καταγράφει όλα τα στοιχεία του ιδιοκτήτη και του ζώου, τους εμβολιασμούς του, τις αποπαρασιτώσεις, όπως επίσης και κάποιες θεραπείες ή επεμβάσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στο ζώο. Η προσκόμιση του είναι απαραίτητη σε κάθε επίσκεψη στον κτηνίατρο.
Οι περισσότεροι εμβολιασμοί ξεκινούν σε νεαρά σκυλιά και γάτες από την ηλικία των 8 εβδομάδων, με κάποιες εξαιρέσεις εμβολίων όπου το ζώο εμβολιάζεται από την ηλικία των 5 εβδομάδων ή σε μεγαλύτερη ηλικία, όπως το εμβόλιο έναντι της λεϊσμανίασης του σκύλου που γίνεται σε σκύλους αρνητικούς στη Λεισμανίαση από την ηλικία των 6 μηνών και άνω. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον κτηνίατρο και να μην παραλείπετε τους απαιτούμενους εμβολιασμούς του ζώου.
Τα εμβόλια που μπορούμε να κάνουμε στον σκύλο είναι το εμβόλιο κατά της νόσου Carre, το εμβόλιο κατά της λοιμώδους ηπατίτιδας, το εμβόλιο κατά της παρβοΐωσης, το εμβόλιο κατά των αναπνευστικών λοιμώξεων από παραϊνφλουένζα τύπου 2, το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού, το εμβόλιο κατά των λεπτοσπειρώσεων, το εμβόλιο κατά του βήχα που προκαλείται από τη Bordetella bronchiseptica, το εμβόλιο κατά της λύσσας και της δερματοφυτίασης που προκαλείται από το δερματόφυτο microsporum canis.
Όσον αφορά τον εμβολιασμό γάτας γίνεται εμβόλιο κατά της ιογενούς ρινοτραχείτιδας, εμβόλιο κατά της καλυκοΐωσης, εμβόλιο κατά του ιού της πανλευκοπενίας, εμβόλιο κατά της χλαμυδίασης, εμβόλιο κατά του ιού της λευχαιμίας της γάτας και εμβόλιο κατά της λύσσας.
Αν το ζώο μας είναι εκτεθειμένο σε κινδύνους και έχει άμεση επαφή με άλλα ζώα , καλό είναι να μην καθυστερούμε τον εμβολιασμό του και να τηρούμε τους χρόνους για τον αναμνηστικό εμβολιασμό. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να συμβουλευτείτε τον κτηνίατρο.
H ηλεκτρονική ταυτοποίηση (microchip) είναι υποχρεωτική από τον νόμο και πρέπει να τοποθετείται σε κάθε ζώο που υιοθετείται μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Είναι σαν μια μόνιμη »ταυτότητα» που τοποθετείται στον υποδόριο ιστό σε συγκεκριμένο σημείο του σώματος του ζώου. H τοποθέτησή του είναι σημαντική γιατί, σε περίπτωση απώλειας του ζώου και αναζήτησής του σε κτηνιατρεία ή φιλοζωικές οργανώσεις, ο κτηνίατρος μπορεί να το αναζητήσει στη βάση δεδομένων όπου έχουν καταγραφεί όλα τα στοιχεία επικοινωνίας του ιδιοκτήτη και του ζώου.
Τα παράσιτα που προσβάλουν τα κατοικίδια ζώα χωρίζονται σε δυο κατηγορίες, τα ενδοπαράσιτα και τα εξωπαράσιτα. Είναι απαραίτητος τόσο ο αποπαρασιτισμός σκύλου, όσο και ο αποπαρασιτισμός γάτας κάθε 3 μήνες για τα ενδοπαράσιτα, ενώ για τα εξωπαράσιτα οι επιλογές πλέον είναι πολλές, αφού μπορεί να χορηγηθεί σπρέυ, μηνιαία αμπούλα (spot-on), χάπι με δράση του διαρκεί 1 ή 3 μήνες και τέλος περιλαίμιο που διαρκεί από 4 έως και 8 μήνες.
Ο κύριος λόγος που προτείνουμε τη στείρωση θηλυκού σκύλου ή τη στείρωση θηλυκής γάτας είναι για την καλύτερη ευζωία του ζώου, αφού έτσι γίνεται πρόληψη για παθήσεις της μήτρας και των ωοθηκών και αποφυγή τυχόν ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Στα αρσενικά, με τη στείρωση γίνεται πρόληψη για παθήσεις των όρχεων και του προστάτη αδένα, επιτυγχάνεται μείωση της επιθετικότητας απέναντι σε άλλα σκυλιά και του μαρκαρίσματος- οριοθέτησης του χώρου τους.
Η κατάλληλη ηλικία στείρωσης του σκύλου ή στείρωσης της γάτας είναι σε νεαρή ηλικία κοντά στο 1ο έτος ηλικίας και συνήθως στα θηλυκά προτιμάται να πραγματοποιείται μετά τον πρώτο οίστρο.
Υπάρχουν κάποια φάρμακα για τον έλεγχο (αναβολή ή μόνιμη αναστολή) του οίστρου, όπως επίσης και για την πρόκληση τερματισμού της κύησης στον σκύλο. Σπάνια τα εφαρμόζουμε στο κτηνιατρείο μας, παρά μόνο όταν είναι απαραίτητο και ο ιδιοκτήτης δεν επιθυμεί να προχωρήσει στη λύση της χειρουργικής επέμβασης. Κάθε περίπτωση όμως είναι ξεχωριστή, οπότε θα πρέπει να έρθετε σε επικοινωνία με τον κτηνίατρο.
Δεν είναι απαραίτητο το ζώο να έχει γεννήσει πρώτα για να πραγματοποιηθεί η στείρωση.
Ο εμετός είναι ένα σύμπτωμα που μπορεί να οφείλεται σε πάρα πολλά αίτια. Μπορεί να μην είναι κάτι ανησυχητικό όταν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός και δεν συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα, αλλά ο κτηνίατρος είναι πάντα αυτός που μετά την καταγραφή ενός πλήρους ιστορικού και μετά την κλινική εξέταση, είναι σε θέση να καταλάβει αν είναι κάτι σημαντικό για την υγεία του ζώου ή όχι.
Τα κύρια συμπτώματα που μας δείχνουν ότι το ζώο μας είναι αδιάθετο είναι η αλλαγή στις καθημερινές συνήθειες του σκύλου ή της γάτας, όπως για παράδειγμα όταν δεν τρώει, όταν πίνει περισσότερο ή λιγότερο νερό, όταν σταματά να παίζει και προτιμά να μένει ξαπλωμένο και πολλά άλλα, όπως αλλαγές στις κενώσεις του ή εμετός. Όλα τα συμπτώματα θα πρέπει να συζητούνται με τον κτηνίατρο για να αξιολογήσει αν πρέπει ο ιδιοκτήτης να το προσκομίσει στο κτηνιατρείο ή όχι.
Τα δόντια του σκύλου και της γάτας μπορούν να καθαρίζονται σε πρώτο επίπεδο από τον ιδιοκτήτη στο σπίτι. Ανάλογα με το σκεύασμα που θα προτείνει ο κτηνίατρος, δίνεται για καθημερινή χρήση κάποια ειδική οδοντόκρεμα σκύλου ή γάτας, φαρμακευτικές κρέμες ή σπρέυ για πιο αραιή χρήση. Για μεγαλύτερη ευκολία μπορεί να χορηγείται ειδική σκόνη στο φαγητό του ή ακόμα και ειδικό υγρό στο νερό του που πίνει. Σε δεύτερο επίπεδο, αν ο κτηνίατρος κρίνει απαραίτητο μπορεί να γίνει και ένας βαθύς καθαρισμός με τη χρήση υπερήχων.
Η λεϊσμανίαση ή καλά-αζάρ είναι μια νόσος που οφείλεται σε ένα πρωτόζωο παράσιτο και μεταδίδεται μέσω του τσιμπήματος της σκνίπας τόσο στα ζώα όσο και στον άνθρωπο. Υπάρχουν εμβόλια έναντι της λεϊσμάνιασης του σκύλου που βοηθάνε πολύ στο ανοσοποιητικό σύστημα του ζώου, έτσι ώστε αν τσιμπηθεί από μολυσμένη σκνίπα, να μπορέσει ο οργανισμός του να έχει μια καλύτερη άμυνα και λιγότερες πιθανότητες να νοσήσει.
Ποια θεωρείται ώριμη ηλικία για τον σκύλο / τη γάτα μου; Ποιά είναι τα σημάδια και τι μπορώ να κάνω;
Η ώριμη ηλικία για το κατοικίδιο μας αρχίζει από τα 7 χρόνια με κάποιες βέβαια εξαιρέσεις στις γιγαντόσωμες ράτσες όπου η ώριμη ηλικία αρχίζει πιο νωρίς. Τα πρώτα σημάδια γήρανσης μπορεί να είναι η μείωση έντονης δραστηριότητας, η κόπωση, η μείωση μυϊκής μάζας και πολλά άλλα. Είναι σημαντικό μετά από αυτήν την ηλικία η κλινική εξέταση στον κτηνιατρείο να είναι πιο συχνή και να πραγματοποιούνται προληπτικές εξετάσεις αίματος δύο φορές τον χρόνο.